متاسفانه برخی از ماها دارای روحیه افراط و تفریطیم و در فرایند مقابله ها و یا مفاهمه های اجتماعی و غیره، جوگیر شده و کمتر به اعتدال و تعادل و میانه روی، روی خوش نشان می دهیم و در پیشینه تاریخی ما نیز یا چهلستون می بینیم و یا بیستون می سازیم، اما بیست ستون نداریم!

در جریان انتقاد از عملکرد قومیت گداز رسانه ملی در سریال پایتخت، حقیر در همان ابتدا موکداً متذکر شدم که "علیرغم حمایت قاطعی که از فعالیتهای موثر صدا و سیما در زمینه های مختلف سیاسی و فرهنگی داشته و دارم" و نیز درباره آقای سیروس مقدم کارگردان محترم هم نوشتم که "من نمی دانم که آقای سیروس مقدم با آن همه سابقه بلند هنری و تعهد ملی و اخلاقی اش چگونه حاضر شده که کارگردانی سریالی را..... بپذیرد؟!" و حتی در باره هنرپیشه نامداری همچون آقای خمسه یادآور شدم که "با بکارگیری هنرپیشه های خوشنامی همچون علیرضا خمسه" و... همه اینها نشان می دهد که سمت و سوی نگاهم به رسانه ملی بسیار مثبت بوده و تنها انتقادم در این مرحله به اصرارش برای عبور از خط قرمز قومیتی بوده که طبعاً با توجه به مازندرانی بودنم، حق دفاع از خود درتهاجم فوق را داشته و دارم.

اما متاسفانه توسط برخی از دوستان و غیردوستان مطالبی در این راستا بعنوان مقاله و یا کامنت به کتابت در آمده که طبعاً با روح نگرش انتقادی ام که کاملاً سازنده و اصلاح گرانه است، منافات داشته و دارد و حقیر هرگز موافق تخریب، سیاه نمائی، جوسالاری و هوچی گری نبوده و نیز بهیچوجه نمی توانم نقش ارزشی رسانه ملی را در مقابله های حماسی با جریان فتنه و سایر انحرافات اجتماعی و فرهنگی انکار کرده و این ارتش فرهنگی نظام مقدس جمهوری اسلامی را تضعیف و یا به آن توهین نمایم.

ضمن اینکه من در طول مقاله ام تعمداً حتی به اندازه یکبار هم که شده، از کلمه تهران و تهرانی استفاده نکرده ام و بلکه دائماً روی واژه پایتخت نشین ها مانور دادم تا به قومیتی نتازم، چرا که کارگردان محترم این سریال هم تهرانی نیست و جدای از آن رسانه ملی بخاطر استقرار در تهران، نماد تهرانی گری نمی باشد و برایم تنها و تنها یک رسانه ملی است!

علیهذا مصرانه تاکید می کنم که نه تنها عقده گشائی علیه رسانه ملی را که اتفاقاً موجبات خرسندی ضدانقلاب و جریان فتنه را فراهم می آورد، تایید نمی کنم، بلکه خودم را مفتخر به حضور کارشناسانه در برنامه ها و جلسات صدا و سیما دانسته و تواماً هم به رسانه ملی و هم به رسانه استانی بخاطر آرمان گرائی ها و زحمات متقبله مباهات می ورزم و در عین حال انتقاد سازنده را نیز حق خودم و حق همه شهروندان می دانم و ضمن مخالفت با تفریط بعضی ها مبنی بر تائید مطلق این سریال و القاء اینکه اصلاً اتفاقی نیفتاده، هم اکنون نیز منتقد جدی پخش گزینشی مصاحبه های مردمی در باره این سریالم!

بهرحال از همه دوستان انقلاب می خواهم که جداً از افراطی گری و پرخاش های غیر منطقی و هتاکی علیه رسانه ملی که مورد تایید امام راحل، رهبری معظم و آحاد مردم بوده و هست، پرهیز کنند و یاد بگیرند در عین حالیکه بر انتقاد خود مصمم اند، در همان حال به رسانه ملی و هر شخص و جریان مورد انتقاد هم حق دهند که از عملکرد خود دفاع نمایند، چرا که انتقاد جریانی دوسویه است و در آنسوی می تواند یا پذیرش و یا دفاع از عملکرد وجود داشته باشد، چه بسا که انتقادشونده و یا انتقادکننده، متقاعد شده و پوزش بخواهند و یا همچنان خود را محق بدانند!

در پایان حقیر بر اساس مذاکره موافقی که با مدیران سایتهای منتقد سریال فوق انجام داده ام، برخود فرض می دانم جدای از ناسپاسی برخی ها، از زحمات وقفه ناپذیر یکایک مدیران و فعالان رسانه ملی و استانی بخاطر تولید برنامه های فاخر، محتواگرا، معنا گرا و آرمانگرا در حوزه برنامه ها و سریالهای مناسبتی، اجتماعی، طنز، تاریخی، مستند و غیره در سالهای اخیر که برنامه دیروز، امروز، فردا و سریال مختارنامه گل سرسبد همه آنهایند، تشکر ویژه داشته و ضمناً از قومیت گدازی سریال پایتخت هم شکوه نمایم.

فلذا همانگونه که بوضوح هم بیان شد، این نوشته به معنای عقب نشینی از انتقاد مذکور نبوده (که مستند به بندهای مورد اشاره بر آن مصمم) ،بلکه صرفاً به منظور تصحیح فرهنگ انتقاد و پرهیز از تهاجم کلی به همه عملکردهای رسانه ملی و ابتلاء به همان ناسپاسی، نمک نشناسی و نمکدان شکنی است که دیگران را به آنها متهم کردیم، چرا که رسانه ملی بجز همین انتقادهای معدود، در غالب محورها بسیار قابل دفاع است که من این مطالب را در مقاله های گذشته نیز به نگارش در آورده بودم.

صادقعلی رنجبر-عضو هیئت علمی دانشگاه